Koniec Teorii Względności Einsteina – Jest To Stosowana Statystyka Dla Czaso-Przestrzeni Fizycznego Świata

Masa Spoczynkowa Jest Synonimem Pewnego Zdarzenia

Masa Relatywistyczna jest Synonimem Zbioru Prawdopodobieństwa Kołmogorowa

Georgi Aleksandrow Stankow, 30 Maja, 2017

Oryginalna wersja angielska

Przez udowodnienie, że masa jest związkiem energii, wykazałem, że równanie Einsteina postulujące równoważność pomiędzy energią i masą jest tautologicznym stwierdzeniem. Ta równoważność odgrywa dzisiaj kluczową rolę w teorii względności i w fizyce.

Podczas gdy w mechanice klasycznej masa definiowana jest poprzez błędne koło jako właściwość obiektów grawitacyjnych w stawianiu oporu przyspieszeniu, w teorii względności masa jest uważana za równoważną materii, podczas gdy termin energia jest zawężony do czaso-przestrzeni fotonowej. Jest to epistemologiczne tło równania Einsteina:

E = mc², lub m = E/c² = E_x / LRC_p.

Zgodnie z zasadą cyrkularnego argumentu, energia jakiegokolwiek obiektu materii E_x porównana jest z energią systemu odniesienia, w tym przypadku z poziomem czaso-przestrzeni fotonowej LRC_p i podana jest jako zależność energii m (jako masa).

Związek ten można traktować statycznie albo w odniesieniu do własnego ruchu obiektu. W pierwszym przypadku, wielkość ta definiowana jest jako masa spoczynkowa m₀, w drugim przypadku jako masa relatywistyczna m_r.

W obrębie teorii względności, te dwie wielkości wyrażone są przez transformacje Lorentza:

E = E_kin + m₀c² = m₀c² / √(1–v²/c² ) = γm₀c² = m_rc²

Jest to równanie całkowitej energii relatywistycznej E, która podana jest jako suma energii kinetycznej E_kin i energii spoczynkowej E₀ = m₀c². Używamy tego równania, ponieważ ujmuje ono związek pomiędzy masą relatywistyczną i masą spoczynkową: m_r = γm₀.

Powyższe równanie jest relatywistycznym wyrażeniem równania Einsteina E = mc². Ujawnia to, że iloraz masy spoczynkowej m₀ i masy relatywistycznej m_r jest kolejnym pleonastycznym przedstawieniem fizycznego zbioru prawdopodobieństwa w obrębie matematyki (patrz również poprzednia publikacja):

m₀/m_r = γ^-1 = 0≤SP(A)≤1

Ponownie napotykamy zasadę cyrkularnego argumentu – teoria względności może jedynie definiować wielkość „masę relatywistyczną obiektu” w relacji do „masy tego samego obiektu w spoczynku”. Obie wielkości są abstrakcyjnymi podzbiorami czaso-przestrzeni, które zbudowane są w obrębie matematyki. Tak samo jak ich iloraz, czynnik Lorentza γ^-1 – reprezentuje on continuum, odpowiednio zbiór prawdopodobieństwa.

Kiedy porównamy masę spoczynkową z samą sobą, uzyskamy pewne zdarzenie:

m₀/m₀ = m₀ = SP(A) = 1

Masa spoczynkowa i masa relatywistyczna są zatem abstrakcyjnymi wielkościami czaso-przestrzeni (związkami czaso-przestrzennymi), które zbudowane są w obrębie formalizmu matematycznego.

Masa spoczynkowa jest abstrakcyjnym swoistym układem odniesienia obserwowanej masy relatywistycznej (zasada cyrkularnego argumentu). Symbolizuje ona pewne zdarzenie m₀ = 1.

Masa relatywistyczna podaje prawdziwą czaso-przestrzeń jakiegokolwiek systemu w ruchu. Jako że wszystkie systemy są w ruchu, możemy jedynie obserwować masy relatywistyczne. Masa relatywistyczna definiowana jest w relacji do masy spoczynkowej (zasada cyrkularnego argumentu).

Jako że masa jest związkiem czaso-przestrzennym, każda relatywistyczna masa systemu jest większa niż jego masa spoczynkowa: m_r > m₀ . Ich iloraz reprezentuje fizyczny zbiór prawdopodobieństwa:

m₀/m_r = γ^-1 = 0≤SP(A)≤1

Równanie to wyprowadzone jest za pomocą zasady cyrkularnego argumentu i obejmuje całe kognitywne tło zawarte w tych dwóch podstawowych terminach teorii względności, masy spoczynkowej i masy relatywistycznej, co nie zostało zrozumiane, ani przez Einsteina, ani przez żadnego innego fizyka po nim.

Teoria względności mogłaby być, w rzeczy samej, bardzo prosta, kiedy zastosowane jest właściwe aksjomatyczne podejście – nowa Aksjomatyka Prawa Uniwersalnego.

„Wszystko powinno być tak proste, jak to możliwe…, ale nie nazbyt uproszczone.” Albert Einstein