Polecany post

Uniwersalne Prawo Natury

Georgi Aleksandrow Stankow, Copyright 2009 Źródło : http://www.stankovuniversallaw.com/the-universal-law-of-nature-2/ Przetłumaczone na język polski przez Piotra Zyśka Naukowa Definicja WPROWADZENIE Konwencjonalna nauka nie odkryła jeszcze jedynego prawa Natury, za pomocą którego mogą być określone wszystkie naturalne zjawiska bez wyjątku. Prawo takie powinno być określone mianem „uniwersalnego”. Na podstawie rzetelnych, zrozumiałych samych przez się naukowych zasad i faktów, obecny artykuł analizuje, z punktu widzenia metodologii nauki, formalne teoretyczne kryteria, które prawo naturalne powinno spełniać, ażeby posiadać status „Prawa Uniwersalnego”. BIEŻĄCE KONCEPCJE Niektóre znane prawa naturalne w nauce, takie jak prawo grawitacji Newtona, określane są jako „uniwersalne”, np. „uniwersalne prawo grawitacji”. Termin ten sugeruje, że to konkretne prawo obowiązuje w całym Wszechświecie niezależnie od przestrzeni i czasu, mimo że te fizyczne wymiary podlegają relatywistycznym...

Efekt Dopplera Jest Uniwersalnym Dowodem na Odwrotność Przestrzeni i Czasu

Georgi Aleksandrow Stankow, 1 Kwietnia, 2017


W moich poprzednich publikacjach o układzie SI jednoznacznie udowodniłem, że fizyczny świat = czaso-przestrzeń = Wszystko-Co-Jest posiada jedynie dwa wymiary – przestrzeń i czas. Uczyniłem to wykazując, że wszystkie inne wymiary SI (wielkości) i ich odpowiadające im jednostki mogą być wyprowadzone z tych dwóch części składowych czaso-przestrzeni, kiedy ich obecne definicje są właściwie przetłumaczone na matematyczny język, czego fizykom nie udało się zrobić od czasu powstania tej nauki, kiedy Galileusz po raz pierwszy zmierzył grawitację.

W artykule tym omówię efekt Dopplera i wyjaśnię, dlaczego ten wszechobecny efekt przedstawiony w teorii falowej jest uniwersalnym przejawem i dowodem na odwrotność przestrzeni i czasu.

Już zająłem się tą kwestią, kiedy wyjaśniłem jak jednostki SI dla przestrzeni (odległości) i czasu konwencjonalnego (t = 1/f = odwrotna częstotliwość) wyprowadzone są z prędkości światła c referencyjnego systemu fotonowego:

c = λ f = [przestrzeń-1d] f = [czaso-przestrzeń-1d]p

Dlatego też, te dwie części składowe czaso-przestrzeni nie mogą być rozdzielone w prawdziwych kategoriach, ponieważ są one kanonicznie sprzężone. Równanie prędkości światła c = λ f jest nieodłączne każdemu pomiarowi częstotliwości i długości fali fotonu. Ani długość fali, ani częstotliwość nie mogą być uznane za oddzielne byty – obydwa zachowują się odwrotnie i mogą być jedynie wyrażone w terminach czaso-przestrzeni, czyli jak ludzki umysł postrzega energię za pomocą jego ograniczonych zmysłów. Ta wiedza jest również podstawowa dla nowej Gnozy Prawa Uniwersalnego.

Długość fali i częstotliwość fotonów są rzeczywistymi właściwościami tych dwóch części składowych, przestrzeni i czasu, tego konkretnego poziomu czaso-przestrzeni. Pomiar każdej konkretnej długości [przestrzeni-1d] lub czasu f=1/t w fizycznym świecie jest w rzeczywistości pośrednim porównaniem z rzeczywistymi wielkościami przestrzeni i czasu fotonowego systemu odniesienia. Wprowadzenie układu SI przesłania tę prawdę i dlatego właśnie wyeliminowałem go w nowej teorii Prawa Uniwersalnego.

W tym samym czasie udowodniłem w tomie II, część 4. o teorii falowej i w całej książce, że wszystkie systemy i poziomy czaso-przestrzeni są nakładającymi się systemami falowymi, które oddziałują na siebie wzajemnie zgodnie z prawami konstruktywnej lub destruktywnej interferencji, również definiowane w nowej Gnozie jako Prawa Tworzenia i Zniszczenia. Oto dlaczego mogą być formalistycznie zdefiniowane jako U-zbiory. U-zbiór to zbiór, który zawiera Całość = Energię = Czaso-Przestrzeń jako element i jest to teoretyczna, fizyczna podstawa obecnego holograficznego modelu na Ziemi jako zniekształconego duplikatu (lustrzanego obrazu) multiwersu. Ta definicja sporządzona jest w obrębie matematyki, która sama w sobie jest jedyną metodą definicji i pomiaru każdej wielkości fizycznej jak wyjaśniłem to w odniesieniu do układu SI.

Wszystkie wielkości fizyczne są abstrakcyjnymi matematycznymi ideami, które są najpierw tworzone w ludzkim umyśle i dopiero potem rzutowane na otaczający fizyczny świat w drugorzędny sposób, kiedy przeprowadzany jest eksperyment. Wszystkie fizyczne doświadczenia i ich pomiary, które powinny być wiarygodne i powtarzalne, oparte są na użyciu układu SI. Jest to podstawowa wiedza fizyczna i powinna być podzielana przez wszystkich z odrobiną fizycznego wykształcenia ze szkoły.

Zaobserwowanie efektu Dopplera we wszystkich systemach falowych, które są w ruchu (wszystkie systemy Wszystkiego-Co-Jest są w ruchu), jest uniwersalnym zjawiskiem, ponieważ jest to przejaw odwrotnego charakteru przestrzeni i czasu. Ponieważ materia i czaso-przestrzeń fotonowa mają charakter falowy, tak jak udowodniłem w mojej poprzedniej publikacji, gdzie wyprowadziłem masę materii z masy podstawowego fotonu przez wykorzystanie częstotliwości Comptona elementarnych cząsteczek (patrz również Tabela 1), efekt Dopplera jest uniwersalną weryfikacją tej fundamentalnej własności pierwotnego terminu. Wydedukowałem to w aksjomatyczny sposób z naszej świadomości w nowej Fizycznej i Matematycznej Aksjomatyce Prawa Uniwersalnego.

Efekt Dopplera jest bardzo prosty w zrozumieniu:

Kiedy źródło fali i odbiornik poruszają się względem siebie, częstotliwość odnotowana przez odbiornik nie jest taka sama jak ta źródła. Kiedy poruszają się ku sobie, obserwowana częstotliwość jest większa niż częstotliwość źródła; kiedy oddalają się od siebie, obserwowana częstotliwość jest mniejsza niż częstotliwość źródła. Jest to sedno efektu Dopplera.

Jaka jest interpretacja efektu Dopplera w świetle Prawa Uniwersalnego? Rozważmy ośrodek ograniczony przez źródło fali i odbiornik jako odrębny system stałej czaso-przestrzeni fotonowej. W celach dydaktycznych, wybieramy falę elektromagnetyczną tj. mamy system czaso-przestrzeni fotonowej, chociaż nasze opracowanie utrzymuje się również dla każdego innego ośrodka. Czaso-przestrzeń systemu fotonowego ustalona jest przez odległość pomiędzy źródłem fali a odbiornikiem, która jest wielkością-[przestrzeni-1d].

Tak długo jak źródło fali i odbiornik nie poruszają się, przestrzeń systemu fotonowego mierzona przez odległość jest stała. W tym przypadku, czaso-przestrzeń systemu jest również stała. Jest to również prawdą dla czasu f = 1/t = odwrotny czas konwencjonalny t systemu fotonowego, który jest uzupełniającą częścią składową przestrzeni. W rzeczy samej, obserwowana częstotliwość jest stała, kiedy odległość względem odbiornika pozostaje stała.

Kiedy źródło fali i odbiornik poruszają się ku sobie, przestrzeń systemu fotonowego zmniejsza się. W tym przypadku, nie ma to znaczenia, które z nich jest odpowiedzialne za tą relatywną zmianę odległości. Jako że czaso-przestrzeń systemu fotonowego, która jest ograniczona przez źródło fali i odbiornik, jest stała, jej czas (częstotliwość) f powinien zwiększyć się w odwrotny sposób. Ta względna zmiana jest odnotowana przez odbiornik jako wzrost w częstotliwości emitowanej fali elektromagnetycznej:

kiedy [przestrzeń-1d] → 0, wtedy f → , ponieważ f = 1/[przestrzeń-1d].

Kiedy to zjawisko obserwowane jest dla światła widzialnego, relatywna zmiana częstotliwości nazywana jest przesunięciem ku fioletowi.

Kiedy źródło fali i odbiornik oddalają się od siebie, odległość między nimi zwiększa się. W tym przypadku, przestrzeń systemu fotonowego wzrasta a jej czas maleje w odwrotny sposób:

kiedy [przestrzeń-1d] → , wtedy f → 0, ponieważ [przestrzeń-1d] = 1/f.

Ta zmiana w częstotliwości nazywana jest przesunięciem ku czerwieni, kiedy obserwowana jest dla światła widzialnego.

Jak widzimy, odwrotność przestrzeni i czasu, która określona jest przez efekt Dopplera może być odpowiednio wyrażona za pomocą liczby „1”. Efekt Dopplera jest zazwyczaj podsumowywany przez następujące równanie (1):

f′ = [(1±u/v) : (1±u/v)] fo = SP(A)fo

gdzie ur jest prędkością odbiornika relatywną z czaso-przestrzenią systemu fotonowego (ośrodka), a us jest prędkością źródła względną z czaso-przestrzenią systemu fotonowego.

Powyższe równanie mówi, że relatywna zmiana w częstotliwości fali f′/ fo = SP(A) = czas jest bezwymiarową liczbą (zależnością czasu) należącą do continuum n = SP(A), definiowaną również w nowej teorii prawa Uniwersalnego jako statystyczne prawdopodobieństwo zdarzenia A, SP(A). Obydwa terminy są identycznymi opisami pierwotnego terminu ludzkiej świadomości Energii = Czaso-Przestrzeni w obrębie matematyki zgodnie z pierwotnym aksjomatem nowej Fizycznej i Matematycznej Aksjomatyki Prawa Uniwersalnego.

Jest to sedno fizyki i matematyki: wszystko co możemy zrobić w tych dyscyplinach to zbudować zależności pomiędzy wielkościami-[przestrzeni-1d], -f, lub -[czaso-przestrzeni-n-d] wybranych systemów czaso-przestrzeni i otrzymać bezwymiarowe liczby należące do continuum n.

Efekt Dopplera jest podstawowy w nowym wyjaśnieniu grawitacji, które przedstawię w następnej publikacji. Do tej pory fizyka nie jest w stanie wyjaśnić jak grawitacja wywiera swoją siłę na odległość, i jest to jedno z głównych błędnych przekonań tej naturalnej nauki. Z tego powodu grawitacja nie może być zintegrowana z pozostałymi trzema fundamentalnymi siłami w modelu standardowym. Ukazuje to, jak niedoskonała jest naprawdę ta nauka i dlaczego fizykom nie udało się rozpoznać Prawo Uniwersalne znacznie wcześniej. W nowej teorii integruję grawitację z pozostałymi trzema siłami, jak już wykazałem w moim poprzednim artykule i również zilustrowałem to na jednej stronie w Tabeli 1.

Przypis:

1. Dla dalszych informacji zobacz standardowe wyprowadzenia Efektu Dopplera w podręczniku do fizyki P.A. Tiplera.