Efekt Dopplera Jest Uniwersalnym Dowodem na Odwrotność Przestrzeni i Czasu

Georgi Aleksandrow Stankow, 1 Kwietnia, 2017

Oryginalna wersja angielska

W moich poprzednich publikacjach o układzie SI jednoznacznie udowodniłem, że fizyczny świat = czaso-przestrzeń = Wszystko-Co-Jest posiada jedynie dwa wymiary – przestrzeń i czas. Uczyniłem to wykazując, że wszystkie inne wymiary SI (wielkości) i ich odpowiadające im jednostki mogą być wyprowadzone z tych dwóch części składowych czaso-przestrzeni, kiedy ich obecne definicje są właściwie przetłumaczone na matematyczny język, czego fizykom nie udało się zrobić od czasu powstania tej nauki, kiedy Galileusz po raz pierwszy zmierzył grawitację.

W artykule tym omówię efekt Dopplera i wyjaśnię, dlaczego ten wszechobecny efekt przedstawiony w teorii falowej jest uniwersalnym przejawem i dowodem na odwrotność przestrzeni i czasu.

Już zająłem się tą kwestią, kiedy wyjaśniłem jak jednostki SI dla przestrzeni (odległości) i czasu konwencjonalnego (t = 1/f = odwrotna częstotliwość) wyprowadzone są z prędkości światła c referencyjnego systemu fotonowego:

c = λ f = [przestrzeń-1d] f = [czaso-przestrzeń-1d]_p

Dlatego też, te dwie części składowe czaso-przestrzeni nie mogą być rozdzielone w prawdziwych kategoriach, ponieważ są one kanonicznie sprzężone. Równanie prędkości światła c = λ f jest nieodłączne każdemu pomiarowi częstotliwości i długości fali fotonu. Ani długość fali, ani częstotliwość nie mogą być uznane za oddzielne byty – obydwa zachowują się odwrotnie i mogą być jedynie wyrażone w terminach czaso-przestrzeni, czyli jak ludzki umysł postrzega energię za pomocą jego ograniczonych zmysłów. Ta wiedza jest również podstawowa dla nowej Gnozy Prawa Uniwersalnego.

Długość fali i częstotliwość fotonów są rzeczywistymi właściwościami tych dwóch części składowych, przestrzeni i czasu, tego konkretnego poziomu czaso-przestrzeni. Pomiar każdej konkretnej długości [przestrzeni-1d] lub czasu f=1/t w fizycznym świecie jest w rzeczywistości pośrednim porównaniem z rzeczywistymi wielkościami przestrzeni i czasu fotonowego systemu odniesienia. Wprowadzenie układu SI przesłania tę prawdę i dlatego właśnie wyeliminowałem go w nowej teorii Prawa Uniwersalnego.

W tym samym czasie udowodniłem w tomie II, część 4. o teorii falowej i w całej książce, że wszystkie systemy i poziomy czaso-przestrzeni są nakładającymi się systemami falowymi, które oddziałują na siebie wzajemnie zgodnie z prawami konstruktywnej lub destruktywnej interferencji, również definiowane w nowej Gnozie jako Prawa Tworzenia i Zniszczenia. Oto dlaczego mogą być formalistycznie zdefiniowane jako U-zbiory. U-zbiór to zbiór, który zawiera Całość = Energię = Czaso-Przestrzeń jako element i jest to teoretyczna, fizyczna podstawa obecnego holograficznego modelu na Ziemi jako zniekształconego duplikatu (lustrzanego obrazu) multiwersu. Ta definicja sporządzona jest w obrębie matematyki, która sama w sobie jest jedyną metodą definicji i pomiaru każdej wielkości fizycznej jak wyjaśniłem to w odniesieniu do układu SI.

Wszystkie wielkości fizyczne są abstrakcyjnymi matematycznymi ideami, które są najpierw tworzone w ludzkim umyśle i dopiero potem rzutowane na otaczający fizyczny świat w drugorzędny sposób, kiedy przeprowadzany jest eksperyment. Wszystkie fizyczne doświadczenia i ich pomiary, które powinny być wiarygodne i powtarzalne, oparte są na użyciu układu SI. Jest to podstawowa wiedza fizyczna i powinna być podzielana przez wszystkich z odrobiną fizycznego wykształcenia ze szkoły.

Zaobserwowanie efektu Dopplera we wszystkich systemach falowych, które są w ruchu (wszystkie systemy Wszystkiego-Co-Jest są w ruchu), jest uniwersalnym zjawiskiem, ponieważ jest to przejaw odwrotnego charakteru przestrzeni i czasu. Ponieważ materia i czaso-przestrzeń fotonowa mają charakter falowy, tak jak udowodniłem w mojej poprzedniej publikacji, gdzie wyprowadziłem masę materii z masy podstawowego fotonu przez wykorzystanie częstotliwości Comptona elementarnych cząsteczek (patrz również Tabela 1), efekt Dopplera jest uniwersalną weryfikacją tej fundamentalnej własności pierwotnego terminu. Wydedukowałem to w aksjomatyczny sposób z naszej świadomości w nowej Fizycznej i Matematycznej Aksjomatyce Prawa Uniwersalnego.

Efekt Dopplera jest bardzo prosty w zrozumieniu:

Kiedy źródło fali i odbiornik poruszają się względem siebie, częstotliwość odnotowana przez odbiornik nie jest taka sama jak ta źródła. Kiedy poruszają się ku sobie, obserwowana częstotliwość jest większa niż częstotliwość źródła; kiedy oddalają się od siebie, obserwowana częstotliwość jest mniejsza niż częstotliwość źródła. Jest to sedno efektu Dopplera.

Jaka jest interpretacja efektu Dopplera w świetle Prawa Uniwersalnego? Rozważmy ośrodek ograniczony przez źródło fali i odbiornik jako odrębny system stałej czaso-przestrzeni fotonowej. W celach dydaktycznych, wybieramy falę elektromagnetyczną tj. mamy system czaso-przestrzeni fotonowej, chociaż nasze opracowanie utrzymuje się również dla każdego innego ośrodka. Czaso-przestrzeń systemu fotonowego ustalona jest przez odległość pomiędzy źródłem fali a odbiornikiem, która jest wielkością-[przestrzeni-1d].

Tak długo jak źródło fali i odbiornik nie poruszają się, przestrzeń systemu fotonowego mierzona przez odległość jest stała. W tym przypadku, czaso-przestrzeń systemu jest również stała. Jest to również prawdą dla czasu f = 1/t = odwrotny czas konwencjonalny t systemu fotonowego, który jest uzupełniającą częścią składową przestrzeni. W rzeczy samej, obserwowana częstotliwość jest stała, kiedy odległość względem odbiornika pozostaje stała.

Kiedy źródło fali i odbiornik poruszają się ku sobie, przestrzeń systemu fotonowego zmniejsza się. W tym przypadku, nie ma to znaczenia, które z nich jest odpowiedzialne za tą relatywną zmianę odległości. Jako że czaso-przestrzeń systemu fotonowego, która jest ograniczona przez źródło fali i odbiornik, jest stała, jej czas (częstotliwość) f powinien zwiększyć się w odwrotny sposób. Ta względna zmiana jest odnotowana przez odbiornik jako wzrost w częstotliwości emitowanej fali elektromagnetycznej:

kiedy [przestrzeń-1d] → 0, wtedy f → ∞, ponieważ f = 1/[przestrzeń-1d].

Kiedy to zjawisko obserwowane jest dla światła widzialnego, relatywna zmiana częstotliwości nazywana jest przesunięciem ku fioletowi.

Kiedy źródło fali i odbiornik oddalają się od siebie, odległość między nimi zwiększa się. W tym przypadku, przestrzeń systemu fotonowego wzrasta a jej czas maleje w odwrotny sposób:

kiedy [przestrzeń-1d] → ∞, wtedy f → 0, ponieważ [przestrzeń-1d] = 1/f.

Ta zmiana w częstotliwości nazywana jest przesunięciem ku czerwieni, kiedy obserwowana jest dla światła widzialnego.

Jak widzimy, odwrotność przestrzeni i czasu, która określona jest przez efekt Dopplera może być odpowiednio wyrażona za pomocą liczby „1”. Efekt Dopplera jest zazwyczaj podsumowywany przez następujące równanie (1):

f′ = [(1±u_r /v) : (1±u_s /v)] f_o = SP(A)f_o

gdzie u_r jest prędkością odbiornika relatywną z czaso-przestrzenią systemu fotonowego (ośrodka), a u_s jest prędkością źródła względną z czaso-przestrzenią systemu fotonowego.

Powyższe równanie mówi, że relatywna zmiana w częstotliwości fali f′/ f_o = SP(A) = czas jest bezwymiarową liczbą (zależnością czasu) należącą do continuum n = SP(A), definiowaną również w nowej teorii prawa Uniwersalnego jako statystyczne prawdopodobieństwo zdarzenia A, SP(A). Obydwa terminy są identycznymi opisami pierwotnego terminu ludzkiej świadomości Energii = Czaso-Przestrzeni w obrębie matematyki zgodnie z pierwotnym aksjomatem nowej Fizycznej i Matematycznej Aksjomatyki Prawa Uniwersalnego.

Jest to sedno fizyki i matematyki: wszystko co możemy zrobić w tych dyscyplinach to zbudować zależności pomiędzy wielkościami-[przestrzeni-1d], -f, lub -[czaso-przestrzeni-n-d] wybranych systemów czaso-przestrzeni i otrzymać bezwymiarowe liczby należące do continuum n.

Efekt Dopplera jest podstawowy w nowym wyjaśnieniu grawitacji, które przedstawię w następnej publikacji. Do tej pory fizyka nie jest w stanie wyjaśnić jak grawitacja wywiera swoją siłę na odległość, i jest to jedno z głównych błędnych przekonań tej naturalnej nauki. Z tego powodu grawitacja nie może być zintegrowana z pozostałymi trzema fundamentalnymi siłami w modelu standardowym. Ukazuje to, jak niedoskonała jest naprawdę ta nauka i dlaczego fizykom nie udało się rozpoznać Prawo Uniwersalne znacznie wcześniej. W nowej teorii integruję grawitację z pozostałymi trzema siłami, jak już wykazałem w moim poprzednim artykule i również zilustrowałem to na jednej stronie w Tabeli 1.

Przypis:

1. Dla dalszych informacji zobacz standardowe wyprowadzenia Efektu Dopplera w podręczniku do fizyki P.A. Tiplera.